Pchły i kleszcze są pasożytami zewnętrznymi groźnymi dla zwierząt domowych.
Pchły w swej ślinie posiadają kilkanaście alergenów, które po ugryzieniu psa czy kota mogą zostać wprowadzone do organizmu zwierzęcia. Oprócz objawu miejscowego jakim jest zaczerwienienie oraz lekki obrzęk, pobudzony zostaje układ immunologiczny. Powoduje to wzrost poziomu komórek zapalnych(przeciwciał). Wtórnym objawem na ten proces jest pojawienie się świądu, który może być uporczywy. Zwierzę początkowo zaczyna się drapać w okolicy lędźwiowo- krzyżowej, następnie świąd może obejmować całą powierzchnie skóry. Pchły psie czy kocie mogą być również przenosicielami tasiemca dlatego warto stosować preparaty przeciwpchelne, oraz systematycznie odrobaczać.
Kleszcze są o wiele bardziej groźnymi pasożytami dla człowieka i zwierząt. Przenoszą liczne pierwotniaki, pasożyty wewnętrzne, grzyby, riketsje, bakterie i wirusy. Dla populacji psów szczególnie groźne są pierwotniaki z rodzaju Babesia, wywołujące Babesiozę psów. Nieleczone zachorowanie może prowadzić do śmierci psa. Przebieg choroby jest lawinowy i z każdym dniem stan pacjenta może się znacznie pogarszać.
Aby zabezpieczyć Państw pupila przed pchłami i kleszczami musimy zastosować profilaktykę.
Na rynku polskim dostępna jest ogromna liczba preparatów przeciwko pchłom i kleszczom. Są to pipety wylewane na skórę lub obroże zakładane na szyję zwierzęcia. Ostatnio pojawiły się również tabletki przeciw kleszczom i nie tylko. Różny jest też czas działania preparatów i nie wszystkie są skuteczne. Aby dobrać odpowiedni i skuteczny preparat dla Państwa podopiecznego prosimy skontaktować się z naszą Przychodnią. Z przyjemnością służymy radą i wskazówkami.
Choroby pasożytnicze mogą być wywołane przez organizmy bytujące na powierzchni ciała lub w narządach wewnętrznych żywiciela. U psów żyjących w Polsce najczęściej występującymi endopasożytami są: glista (Toxocara canis), tasiemiec (Dipylidium caninum) oraz tęgoryjce (Unicinaria stenocephala), które żyją głównie w przewodzie pokarmowym żywiciela ostatecznego. Człowiek może być zarówno żywicielem pośrednim jak i ostatecznym niektórych pasożytów zwykle stwierdzanych u psów. Do zarażenia człowieka dochodzi drogą pokarmową. Są to tzw. „choroby brudnych rąk”, wynikające z nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny. Dlatego też szczególnie narażone na zachorowanie są dzieci, mające bliski kontakt z zarażonymi psami. Ponieważ środki przeciwko pasożytom bytującym w przewodzie pokarmowym działają jednorazowo tzn. usuwają osobniki znajdujące się w przewodzie pokarmowym, ale nie zabezpieczają przed ponownym zakażeniem, należy pamiętać o regularnym odrobaczaniu.
Oto nasze rady:
Dorosłe psy należy odrobaczać co 3 miesiące
W przypadku, gdy po podaniu preparatu w odchodach zwierząt znajdują się pasożyty, odrobaczenie należy powtórzyć po miesiącu.
Szczenięta są bardzo często zakażane pasożytami przez matkę, dlatego pierwszym zabiegiem profilaktycznym po odebraniu
go od hodowcy powinno być odrobaczenie i odpchlenie.
Odrobaczać zwierzęta powinno się na tydzień przed planowanym szczepieniem ochronnym, zwiększa to skuteczność szczepienia.
Warto jest odrobaczenie poprzedzić podaniem preparatu przeciwko pchłom, gdyż pasożyty te roznoszą jajeczka tasiemca i nicieni.
Bezpośrednio po urodzeniu szczenięta/kocięta są przygotowane na atak zarazków znajdujących się w środowisku. Dzieje się tak, ponieważ podczas ciąży szczenięta/kocięta zaopatrywane są przez matkę w odpowiednie przeciwciała. Niestety przeciwciała te szybko zanikają w organizmie szczenięcia/kociąt i zwykle w wieku 7-9 tygodni szczenię nie posiada już zapasu przeciwciał matczynych. Od tego momentu prawdopodobieństwo zachorowania znacznie wzrasta, szczególnie w przypadku ataku groźnego zarazka. Jeśli dodatkowo zwierzęta spotykają się z innymi na spacerach, odwiedzają wspólne trawniki itp. trzeba poważnie zastanowić się nad szczepieniem wczesnym, gdyż kontakt z zarazkiem jest niemal pewny. Dlatego szczepienie wczesne wykonuje się w 6-7 tygodniu życia, rutynowo szczepienia rozpoczyna się w 9-10 tygodniu życia.
